Nadat we vertrokken uit Trogir gingen we naar het eiland Pelješac. Er zijn diverse manieren om er te komen. Met een ferry vanaf het vaste land of een langere route over land via Bosnië Herzegovina. De laatste route kozen wij omdat je dan zeker geen wachttijden voor een boot hebt en qua reistijd maakte het nauwelijks verschil. De route langs de kust was echt prachtig!

We namen onze intrek in twee hotelkamers bij Mini resort Adriatic gerund door de familie Mikulic. Er zat een kleine camping bij die helemaal hip was ingericht met glamping tenten vol met Fatboy accessoires. Dat trekt veel Nederlands publiek bleek wel.

Omdat de reis vrij veel tijd in beslag had genomen en wij sowieso al best een hoog reistempo hadden gehad besloten we hier de komende dagen helemaal niks te doen. Gewoon zwemmen, snorkelen, een beetje op het strand liggen en verder niks. Iedereen vond dat een goed plan en de dagen vlogen om.

De hotelkamers waren goed maar de kamer van Alex en mij stonk toch naar putlucht, het was echt om van over je nek te gaan zo erg! We hebben alle dagen geklaagd hierover bij de receptie en ze hebben iedere keer blijkbaar wel hun best gedaan hier iets aan te doen maar het was niet te harden! De lucht kwam voornamelijk uit de badkamer. Die hielden we zo veel mogelijk dicht en dan ging het wel maar in de ochtend….echt, we moesten er bijna van overgeven. Wat jammer was dit! Het was zo’n leuke plek, zulk leuk personeel en prima schone kamers maar die lucht….!

Iedere ochtend hadden we een ontbijtbuffet. Dat was prima verzorgd. Heel lekker ook om zo te kunnen aanschuiven en niks te hoeven regelen met boodschappen.

Na het ontbijt gingen we naar het strand waar we steeds tot circa 13 uur zwommen en snorkelen. Daarna aten we een broodje bij de beachbar en trokken we ons op het heetst van de dag terug op de kamers. Rond 16 uur gingen we weer naar het strand en volgde er weer hetzelfde programma. We bleven steeds best lang op het strand, als de brandende zon weg is het zo lekker.

We hebben alle 3 de avonden gegeten in de beachbar. De jongens steeds een kalkoenfilet met gegrilde groente (dat onder groot protest werd opgegeten) en natuurlijk wat frites. Alex, Mette en ik aten iedere avond wat anders. Het eten was echt van topkwaliteit en we dronken er heerlijke wijnen bij van het eiland. De bediening werd iedere avond door dezelfde Bosnische jongen gedaan. Hij werkt gewoon maanden non stop zonder 1 vrije dag, 6 maanden lang. En daarna weer terug naar Bosnië om daar in de wintermaanden te werken. Pittig.

Alex en ik hebben tussentijds nog 1 tripje naar de supermarkt gemaakt om wat frisdrank en chips te halen voor op het strand maar verder waren deze 3 dagen op deze prachtige plek dus alleen maar gereserveerd voor zon, zee, strand & snorkel! We hebben dus verder niet veel van het eiland gezien. Bij mij kriebelt het dan wel en denk ik: moeten we niet nog wat gaan doen, of wat gaan zien? Maar een beetje rust op z’n tijd is ook wel fijn.

Vanuit Pelješac gaan we naar een ander eiland: Brač. Hemelsbreed maar een paar kilometer verder maar evengoed weer een hele reis, dit keer met ferry!