Omdat het weer naar alle waarschijnlijkheid morgen wat minder zal zijn stond er vandaag wederom een stranddag op het programma. Dit keer wilden we naar een strand aan de andere kant van het eiland.

Na het ontbijt wilden we op pad, maar Mette vroeg plotseling tijdens het inpakken van de koelbox waar haar gouden ring was gebleven die ze van oma Ineke had gekregen. Die had ze gisteren voordat ze ging snorkelen in het bovenste vakje van de koelbox gedaan. De ring bleek onvindbaar. Waarschijnlijk uit de box gevallen want die was inderdaad een paar omgekukeld. Shit! Mette in tranen natuurlijk. Het was meteen duidelijk wat ons te doen stond: terug naar de plek waar we de ring kwijt zijn geraakt. Snel in de auto en gaan! Met z’n zessen snelden we naar het strand en speurden we tussen de kiezels. Het leek een mission impossible maar na nog maar een paar minuten zoeken riep Mette: “Ja!”. Ongelooflijk! Ze had de ring teruggevonden. Ze huilde dit keer van blijdschap (en ik ook bijna moet ik bekennen). Sepp merkte daarna droogjes op: wel een goed verhaal voor de blog nu!

Van alle consternatie had Alex thuis zijn telefoon laten liggen en de broodnodige powerbanks om de telefoons tussentijds mee op te laden. Dus ja, om de vraag van Tante Nellie te beantwoorden: die dingen moeten wel degelijk opgeladen worden. Even snel opgehaald en weet door!

Het zandstrand Lovrečina ligt op 4 kilometer van het plaatsje Postira. Het ligt in een baai die over de weg, langs een zandpad en vanuit zee te bereiken is. Een beetje spannend om met je dikke 7 persoons Ford zo’n paadje in te rijden maar gelukkig ging een Kroaat die blijkbaar de weg kende ons net voor. Dichtbij gelegen is een Romeinse archeologisch vindplaats. Die zagen we al liggen dus we reden goed. Een mooi plekje! En heel bijzonder: echt een zandstrand. Voor het eerst eens even zonder waterschoenen het water in.

We hadden er een heerlijke middag met veel meer mogelijkheden voor volleybal in het water. Dat was een succes. Weinig gesnorkeld dit keer, alleen Alex heeft een poging gedaan.

Aan het einde van de middag weer dezelfde, heel bochtige rit, dwars over het eiland terug naar huis. Lekker douchen en eten bij de pizzeria die op 5 enorm steile wandelen minuten achter ons huis lag.

Na de pizza weer het stadje in voor een ijsje en wederom een steile klim door de sfeervolle straatjes naar huis. Pfff, ik ben altijd weer helemaal bezweet en buiten adem als ik bij het appartement ben. Ik heb voor moederdag een horloge van Alex gekregen waarbij je kan zien hoeveel actieve calorieën je verbrandt en hoeveel trainingsminuten je maakt. Mijn horloge juicht iedere dag: Trudy, je beweegt veel meer dan normaal! Trudy, je trainingsminuten zijn verdubbeld! Trudy, je hebt een perfecte week! Als ik niet iedere dag ijs at en wijn dronk….

Voor morgen is er heel slecht weer voorspeld. Veel regen en onweer. We zijn benieuwd. Morgen onze laatste volledige dag op het eiland Brac.