Onze eerste regenachtige dag! Zoals voorspeld. We werden wakker rond een uurtje of 8 (we slapen hier heel goed!) en de lucht was bewolkt. Het was nog droog, dus samen met Sepp ging ik er snel op uit om broodjes te halen. Het was al behoorlijk aan het waaien dus ontbijten buiten was eigenlijk geen optie meer. Daarom sleepten we een klein tafeltje van het balkon naar binnen en maakten we een 6 persoons tafel in de kamer van de jongens. In de keuken van het andere appartement richtten we een soort ontbijtbuffet en zo hadden we vandaag een indoor ontbijt.

Het regende al vrij snel maar het duurde niet lang. Alex en ik gingen een plan bedenken. Wat zouden we vandaag eens gaan doen? Het was donker, mistig en grauw maar niet koud. Wat is er op Brac nog meer te zien en te doen? Een hele hoop valt af als je reist met 4 tieners. Je moet het niet in je hoofd halen om een olijfolie museum te bezoeken, een wijnproeverij te gaan doen, een oud historische dorp te gaan ontdekken enzovoort. Toch slaagden we er alsnog in om een plan te bedenken dat wel enig kans van slagen zou kunnen hebben.

We smeerden broodjes en de kids lagen languit op bed, maximaal te profiteren van de wifi, zich heel stil houdend, wachtend op wat komen ging. Alex riep rond 12 uur iedereen bij elkaar en vertelde het plan van aanpak waarbij tegenspraak geen optie was. Het klonk als volgt: “We gaan zometeen met de auto een klein uurtje rijden naar een parkeerplaats, daar eten we onze broodjes op, dan gaan we wandelen naar een klooster in de bergen en dat duurt ongeveer 3 kwartier. Daarna wandelen we terug en gaan we nog zwemmen bij het strand. Nu sokken in gaan pakken voor het wandelen en je zwembroek en dan gaan we.”

Die aanpak van Alex werkt altijd wel. Natuurlijk vindt in principe iedere kind dit een onzalig plan, want waarom zou je gaan wandelen naar een “f*#@$%g” klooster als je ook gewoon thuis kan Netflixen en YouTube kijken maar ja, Alex had gesproken en het ging gebeuren. Dus wij op pad!

De wandeling naar het klooster was best OK, maar natuurlijk begon het allemaal lekker heuvelafwaarts en zag ik bezwete en uitgeputte mensen terugkomen dus ik wist wat met te wachten stond. De terugweg zou zwaarder worden.

Bij het klooster aangekomen kregen we een rondleiding in het Duits. Het was echt heel bijzonder om te horen hoe priesters hier hun intrek namen, op de vlucht voor de Turken. In de grote hebben zij een compleet klooster gesticht en er 300 jaar aan gebouwd. Totaal afgesloten van de buitenwereld. Tot op de dag van vandaag kun je er alleen te voet komen. Fascinerd. De priesters gaven lange tijd les aan alle kinderen die in de heuvels woonden. De laatste priester die hier leefde tot 1963 was astronoom en wetenschapper. Een heel bijzonder bezoek.

Na de rondleiding gingen we weer terug. Een pittige klim. Het waaide gelukkig lekker maar met 25 graden was het alsnog best zwaar. Gelukkig was het slechts 2.5 kilometer. We waren behoorlijk verhit toen we op de parking arriveerden. We werden opgewacht door een heel stel ezels. Dat was wel heel grappig.

Snel de sokken weer uit en de slippers aan: op naar Zlatni Rad. We reden over een prachtige gloednieuwe asfaltweg maar die stopte plotseling! Wat nu? We zijn verder gegaan, 8 kilometer lang, over een onverharde weg!

Wat een avontuur en wat een prachtig uitzicht. Later heb ik me door Dragan en Vinka laten vertellen dat de weg pas in 2020 afgemaakt wordt. Ze stonden er versteld van dat we verder waren gereden. Dat doen alleen locals!

Om 17 uur doken we weer de zee in en omdat het strand vrijwel verlaten was, was er geen verhuur van bedjes en trokken we gratis wat bedden bij elkaar. We aten wat patat en chicken nuggets en bleven tot het weer ging regenen.

Daarna weer naar huis, douchen en weer even naar Bol voor ons laatste ijsje op dit eiland.

In de avond de blog bijgewerkt in de tuin onder het genot van een glaasje wijn dat Dragan en Vinka ons aanboden. Vinka liet ook haar zelfgemaakte kaasrol nog proeven. Heerlijk. Wat een gastvrije mensen!

Morgen weer naar een nieuwe bestemming.