Lekker wakker worden hier met zo’n schitterend uitzicht! We hebben heerlijk ontbeten op ons terras. Daarna zijn Alex en ik gaan fietsen, een route van 32 kilometer. Het werden 2 kilometers meer want we moeten wel weer even een beetje zoeken maar wat is het hier mooi! Het binnenland is groen, rustig, heuvelachtig (hele mooie “klimmetjes” voor Alex) en vooral ook heel charmant met die prachtige stadjes en dorpjes. Ook al was de route qua klimmen soms best heel pittig voor mij, ik heb er wel echt van genoten.

De route ging van ons dorpje Momjan naar Buje en daarna door naar het kunstenaarsdorp Grožnjan. Grožnjan is een sfeervol kunstenaarsdorp op een heuveltop, met nog geen 800 inwoners. Het dorpje dreigde in de vergetelheid te raken, totdat het in de jaren zestig werd ontdekt door kunstenaars en musici die het nieuw leven inbliezen. Maar om nu op je wielerschoenen zo’n dorp te gaan verkennen… niet ideaal. Dus doorfietsen naar Sterna en vandaar weer naar Momjan.

Dat stuk tot aan Sterna en daarna vond ik helemaal top. Glooiend en niet alleen maar klimmen en dalen met een noodgang. Ik had het nog niet gezegd of we kwamen natuurlijk weer op een heel heftige heuvel terecht. Maar goed, al met al een top rit.

De kinderen hadden zich natuurlijk prima vermaakt in het heerlijke huis met zwembad. Zoals afgesproken zouden we lekker lunchen en relaxen en dan om 16 uur met de auto naar het toeristische stadje Poreč te gaan. Een stad aan de kust, oud en sfeervol maar ook propvol souvenirsshops.

We hebben er lekker rondgestruind en wat geshopt. Loek heeft zijn complete rekening geplunderd en heeft letterlijk nog 0 cent over. Mette kocht een prachtig jurkje, Sepp een tekst met zelfgekozen ontwerp, Finn een heel plastic wapen arsenaal en iedereen was weer blij.

We hebben lekker en niet duur gegeten bij restaurant ‘Sarajevo’ en hebben nog een lekker ijsje gegeten.

Terug naar de auto was de drukte pas echt op z’n top. Massa’s mensen stroomden de stad in. Wegwezen hier, terug naar ons huisje op het platteland!