Het ontbijt bij Malandela’s Guesthouse was niet echt overdadig, je kon wat yoghurt, cereals en fruit pakken maar er lag geen toast of ander brood. Je had 3 keuzes voor ontbijt. Optie 1: toast met avocado en een gepocheerd ei, optie 2 een bord met spek, worstjes, spinazie, champignons, tomaat en bonen en als derde optie yoghurt met honing, muesli en een muffin. Ik lust alle 3 de opties wel maar logischerwijs willen de kinderen liever zelf kiezen. Finn lust sowieso al bijna niks dus dat werd lastig. Finn lust geen zuivel, geen fruit (allen appel), geen fruitsap, liever geen boter, geen jam, geen honing, geen ei…Dat maakt het er allemaal niet makkelijker op. Toen het ontbijt werd afgeruimd vertelde een medewerkster mij dat ze ook wel pannenkoeken bakken voor de kinderen. Ok dan…dat doen we morgen dan maar.

De aarde en alle bomen en struiken waren nog best nat van alle regen van de avond ervoor. We hadden in de planning om te gaan wandelen in het nabijgelegen wildpark. Omdat we wel voorzagen dat het een grote dikke modderbende zou zijn leek het ons slimmer om eerst even wat anders te gaan doen. We zijn naar een nabijgelegen ambachten markt gegaan dat bekend staat vanwege de “Swazi Candles”, een kaarsenmakerij waar echt de mooiste kaarsen in allerlei vormen worden gemaakt. Vooral de Big Five zijn natuurlijk mooi. Kaarsen in de vorm van olifanten en buffels…uniek!

De markt was bij de kinderen ook weer populair. Ze wilden weer allerlei snuisterijen kopen. Onze cash swazi randen waren op. Er was geen geldautomaat. We moesten in een nabijgelegen stadje gaan pinnen, in Malkerns. Dus wij daarheen. Je bent op dat moment dus echt de enige blanke! Ik stapte uit de bus, liep naar de pinautomaat en daar stonden twee jonge meiden met een pasje heel raar naar de automaat te staren en met elkaar te praten. Ik dacht nog: wat doen die daar? Ik pinde 2000 Rand (ongeveer €125) en wilde weglopen en opeens spraken die meiden me aan: “Please, Madam, can you help me?”. Ik omklemde meteen mijn geld en telefoon en keek ze vragend aan. Meteen op mijn hoede. Totaal voor niets, zo bleek. Deze twee meiden wilde weten wat er op hun rekening stond en ze wilden het in één keer opnemen. Maar helaas konden ze de instructies op het automaat niet lezen. Ze snapten er niks van. Dus ik kon ze gewoon helpen! Ze had nog 760 rand op haar rekening en nam alles in 1 keer op. Ze was me heel dankbaar. Jeetje….en dat terwijl je dan eerst nog denkt bestolen te gaan worden.

Dus met geld in de hand weer terug naar markt voor de laatste inkopen. Daarna gingen we naar het natuurpark. Over allerlei onverharde wegen. Best raar om via dit soort wegen naar een groot nationaal natuurpark geleid te worden. Toen we er aankwamen zagen we meteen grote krokodillen op de oever van een meertje liggen! Ook liepen er al allerlei dieren over de parking. We gingen eten in het “Hippo Restaurant” en daarna gingen we wandelen.

We hadden om 16 uur een Sunset Drive geboekt dus super veel tijd hadden we niet. We liepen de hele Shallow trail en de helft van de Hippo trail. Het was best heel warm! Daarna hebben we lekker een ijsje gegeten totdat het tijd was om te vertrekken. In het centrum liepen allemaal niyala’s en warthogs.

 

De Susnset Drive was heel anders dan Game Drive in Lalibela. We zagen zeker wel dieren maar het werd al super snel donker en we reden in een flink tempo naar de “Execution Rock” om daar de zonsondergang te zien. Op de Execution Rock zijn heel wat mensen vermoord. Er was vroeger geen rechtspraak in Swaziland en mensen die volgens de koning vermoord moesten worden wegens een misdaad werden van de berg geduwd. Gezellig systeem.

We reden in een Jeep met een noodgang de berg op. Althans zo voelde het. Hobbels en kuilen! Mette stak in een impuls haar hand uit om aan een tak te trekken. Niet zo slim. Het bleek een tak met allemaal doorns! Haar hand bloedde op wel 6 plekken. Zonder te piepen trok ze zelf alle stekels uit haar hand.

Aangekomen op de top zagen we een prachtige zonsondergang. We kregen een drankje en een zakje chips. Het was behoorlijk koud op de top. Daarna weer terug naar beneden. We hadden een lieve gids die achter iedere zin zei. Yeszzzz. Dus bijvoorbeeld: “You know every zebra is unique, their stripes are like a fingerprint, yeszz

Dat begon de kinderen natuurlijk op te vallen en werkte wel een beetje op de lachspieren.

De terugweg in het donker over al die onverharde wegen door een pikkedonker wildpark was nog niet zo eenvoudig maar we zijn weer heelhuids bij het guesthouse aangekomen. We hebben weer lekker gegeten, de tuin was bomvol gasten, het is overduidelijk een heel populair restaurant en het was tenslotte het begin van het weekend.

Onze laatste nacht in Swaziland!