Mijn verjaardag! Wakker geworden in Hazyview in het Rissington Inn. Ik bleef op onze slaapkamer om alvast wat in te pakken terwijl elders in het huisjes/kamer er voorbereidingen getroffen werden voor het moment om mij te “verrassen” met de cadeautjes. Toen alles in gereedheid was gebracht mocht ik plaatsnemen op ons terras en kreeg ik één voor één de cadeautjes. De oorbellen en de ketting die ik zelf had uitgezocht maar….ook nog een set oorbellen die ik ook erg mooi vond maar waarvan ik niet wist dat die ook gekocht waren. En bovendien kreeg ik ook nog een zeepje en een scrub die te koop waren bij Swazicandles. Echt leuk om zo verrast te worden en meteen een aandenken te hebben aan ons verblijf hier.

Op naar het ontbijt. Het ontbijt hier was echt heel uitgebreid met veel lekkere producten, diverse kazen, lekkere vleeswaren en op bestelling een lekker eitje of een omelet. Tijdens het ontbijt stond ik op om koffie te halen en opeens zegt Alex: “Trudy, ga NU even zitten”. Eh ok….En ja hoor, daar kwam de hele keukenstaff van Rissington Inn al zingend aangelopen met een giga chocolade birthday taart. Geweldig! Leuke verassing!

We hebben allemaal een flink stuk gegeten en daarna was het tijd voor vertrek. Tijd voor de Panoramaroute.

De panoramaroute begint eigenlijk bij Sabie maar wij wilden voor het donker bij de Pezulu Tree Lodge zijn en dan heb je echt maar beperkt de tijd. Om half 6 gaat de zon al onder hier. We begonnen bij Graskop en hadden vooraf bepaald welke “view points” we wilden zien. Eerst nog even geld pinnen voor onderweg want voor ieder uitzichtpunt moet je betalen. Weliswaar niet veel maar je moet het wel bij je hebben. Bovendien hadden we al gelezen dat je op deze route overal leuke handeltjes vindt van allerlei souvenirtjes en laten onze kinderen dat nou 100 keer interessanter vinden dan een beetje uitzicht….

We begonnen bij The Pinnacle, een scherpe rots die uit de aarde lijkt te steken. “Ja, is dit het, ok mooi, en mogen we nu naar de winkeltjes?”. Dat is de zin die bij ieder uitzichtpunt werd herhaald natuurlijk. Sepp scoorde hier een grote giraf en de mevrouw die het hem verkocht vond hem zo’n lief dat ze er ook een olifantje bij gaf (dan weet je zeker dat je te veel betaald hebt maar ach…..Sepp vond het de liefste verkoopster die hij ooit gezien had).

Het was heerlijk weer en gelukkig ook vrij helder want als je mist en bewolking hebt op deze route dan zie je echt niet veel. Het volgende uitkijkpunt was Gods Window. Maar daar was het werkelijk waar afschuwelijk druk. Er stond een file om de parking op te kunnen. In de resigids stond dat je ook 2 kilometer door kon rijden naar Wonder View. Daar zag je hetzelfde maar was het niet zo druk. De naam Gods Window spreekt natuurlijk ook wel tot de verbeelding.

Daarna was het tijd voor de Berlin Falls, een waterval.

Er zijn er nog veel meer te zien maar je moet keuzes maken. Ook bij de waterval werd er weer volop onderhandeld en diertjes gekocht totdat ik opeens dacht: ho even, we hebben cash nodig voor de lunch en we moeten overal de entree betalen en zoveel hebben we nou ook weer niet gepind….Nou, dat was balen natuurlijk. Ieder kind dacht er nog voor maanden zakgeld, vakantiegeld en rapportgeld er doorheen te kunnen jagen om allerlei prullaria te kunnen kopen. Vooral Loek en Finn vragen overal de prijs van: “How much is this, 50 Rand? For 30 Rand? No? No? 35? No? Ok no thank you.” Maar vaak genoeg krijgen ze deal wel rond en is er weer wat aan de collectie houten dieren toegevoegd.

Na de waterval door naar Bourke’s Luck Potholes maar daarvoor moest er nog geluncht worden. We hadden in reisblogs gelezen dat je kunt stoppen bij Potluck Boskombuis. Dat hebben we gedaan. Zo leuk!

Een openlucht restaurant waar op een houtkachel gekookt wordt en waar de kinderen lekker in de rivier konden spelen. Finn gleed van een steen af en haalde een nat pak.

Hij baalde flink maar we hadden gelukkig alle koffers in de auto dus hij kon zich meteen omkleden. We hebben een heerlijke lunch gehad, het was een super relaxte stopplaats.

Toen door naar Bourke’s Luck Potholes, een enorme drukke attractie. Je ziet hier grote kolkgaten in de rots die door het water zijn uitgesleten, een spectaculair gezicht. Je kon hier de entree met je pinpas betalen dus 4 man sterk veerde op op de achterbank. “Hoeveel rand hebben we nog over voor de winkeltjes?”. Niks jongens, we stoppen vandaag even met shoppen! Op de parkeerplaats zagen we veel apen waarvan we er eentje van heel dichtbij op de foto konden zetten. Hele blauwe ballen had dit mannetje!

De Potholes zijn vanaf een brug te zien maar je kunt ook gedeeltelijk over de rotsen klimmen en ze bekijken. Doodenge stukje zaten er tussen, we moesten de kinderen echt manen om niet te dicht bij de rand te gaan zitten.

Na de potholes gingen we nog naar 2 punten. The Lowveld View Point waar je de Blyde River Canyon kan zien en de wereldberoemde Drie Rondavels, mooi ronden rotsen. Het is echt een schitterende route en we hadden zeker nog meer tijd willen hebben maar het was al weer 15 uur geweest en we moesten nog een aardig eindje rijden.

Toen we rond 17 uur een onverharde weg op moesten rijden om naar ons verblijf, de Pezulu Tree Lodge, te gaan, zagen we een hek. Bij het hek stond een grote groep mensen gezellig te praten. Het bleek een stopplaats voor de taxibusjes. De taxi was net gepasseerd maar die zat blijkbaar vol. Een dame vroeg of ze mee mocht rijden want zij werkte bij Pezulu. Het was nog circa 10 kilometer rijden. We vonden het prima en lieten deze Glory meerijden. Wel handig en gezellig.

 

Toen we aankwamen kregen we onze boomhut te zien “The Marula”. Een schitterende super grote hut, gebouwd in een boom. Prachtig, alle takken waren gewoon in de hut verwerkt, alles kraakt als een malle maar het is zo leuk! We hebben een trappetje naar een buitendouche en toilet. Dit toilet is omgedoopt tot “de poepwc”, want we hebben ook een toilet in de badkamer die binnen is maar dit is echt midden in de hut! Lekker douchen in de buitenlucht kan hier prima. Je mag alleen geen handdoek of zeepje laten liggen want de apen stelen alles.

Om 19 uur konden we aanschuiven voor het diner rondom een haardvuur. Vooraf kregen we een soepje (erg lekker) en daarna was er een buffet met rijst, 2 soorten warme groente, 2 soorten vlees en salade. De kinderen moesten verplicht 1 groente kiezen en daar een schep van nemen. Dit tot grote hilariteit van het keukenteam. Na het eten ontstond er een verdachte situatie: alle gasten hadden al een toetje maar onze tafel niet. Alle lichten werden gedoofd en ja hoor: daar kwam wederom een volledig keukenteam uit de coulissen tevoorschijn al zingend “happy birthday” met de 2^e dikke vette chocoladetaart! Wow! Echt heel leuk.

Daarna zijn we allemaal onder onze klamboes gekropen en heerlijk in slaap gevallen. Je hoort allerlei geluiden buiten maar je weet dat er geen leeuwen zijn. Leuk om te bedenken wat er allemaal om je tent heen kan lopen. We gaan het morgen ontdekken tijdens de Bush Walk!