Eindelijk een heel goede nacht gehad. De jetlag lijkt nu definitief voorbij. De airco werkte dermate goed dat we vannacht er zelfs nog een dekentje bij gepakt hebben. Vanmorgen heel provisorisch ontbeten in het hotel. Geen keukentje dit keer dus alles met papieren bordjes en bekertje en onze 3 (!) gekochte messen. Er was geen lepel dus de yoghurt met muesli hebben we we dit keer maar opgemest (i.p.v. opgelepeld).

Na het ontbijt stonden Zabriskie Point en Dante’s View op de planning. Niet ver van ons hotel lag Zabriskies Point. Ongelooflijk fascinerend maar ook ongelooflijk heet. De hitte is afschuwelijk. Je zet 1 stap buiten de auto en het zweet breekt je uit. De kinderen vinden het ook gruwelijk dus na een paar mooie foto’s doken we snel de auto in.

Er is zoveel te zien in Death Valley maar omdat we hebben gemerkt dat de kinderen het nogal doelloos vinden om een landschap te bewonderen hebben we onze stops beperkt. Na Zabriskie Point alleen nog naar Dante’s View en dan door naar las Vegas.

Aangekomen bij Dante’s View waren we heel erg verrast. Niet alleen door het uitzicht maar ook het temperatuurverschil. Omdat je nu 5000 feet hoger bent is het opeens stukken aangenamer. Heerlijk! Sepp kon weer lachen en Finn en Loek gingen spontaan weer met een katapult aan de slag. Dit was een mooie stop!

Door naar Vegas met een lunchstop onderweg. Je bent eigenlijk in the middle of nowhere en passeert nauwelijks plaatsjes. Uiteindelijk kwamen we dan toch door een stadje, genaamd Pahrump. Dankzij TripAdvisor kwamen we terecht bij Mum’s Diner. Dat was een geweldig lunchstop. Een typische Amerikaanse diner. Heel veel dikke mensen om je heen. Loek blijft me dan steeds weer aanstoten en vol verbazing meldt hij dan: “Mama, zie die meneer/mevrouw…..die is echt héél dik”. Ja klopt, het is wel echt opvallend.

Tijdens de lunch kwam één van de klanten van Mom’s Diner naar ons tafeltje geschuifeld. Een oudere dame met volgens Mette “heeeeeeel veel rimpels”. Ik dacht:”Wat gaat ze doen?”. Ze kwam even melden dat onze kinderen zo “well behaved” waren. Onze kinderen gedroegen zich volgens haar voorbeeldig. Dat is iets wat we hier zelden zien, zei ze. Ze stak haar duimen omhoog en lachte naar de kinderen “keep it up kids”. Vier kinderen vroegen natuurlijk direct daarna vol verbazing: “Wat zei ze, wat zei ze…..?!” Toen ze de complimenten hoorden gingen ze allemaal spontaan rechter zitten en bij het verlaten van het restaurant schoof Sepp nog even netjes alle stoelen aan 😉

Toen verder naar Vegas. Wat een hotel! We verblijven in het Luxor, een hotel in piramide vorm. We kwamen aan en kozen voor Valet Parking. Ja auto wordt dan voor je weggezet en je bagage wordt gratis naar je kamer vervoerd. Wat geweldig! Parkeren kost $8,- per dag en valet parking $13,- Dat is het wel waard. Heerlijk. Onze (inmiddels 13!) tassen werden naar binnen gereden en we hoefden maar te bellen zodra we op de kamer waren. Top systeem!

Het hotel, de kamer, de bedden….alles is reusachtig. Echt genieten, wat een ervaring.

Vanmiddag even over “The Strip” gewandeld. Je valt van de ene verbazing in de andere. Wat een wereld. Loek zei: “Dus al die mensen zitten hier te gamen en je moet er 18 jaar voor zijn?”. Ja klopt, het is apart.

Rond 19 uur terug naar het hotel om even rustig te douchen, gezond (banaan, mandarijn) en ongezond (doritos) te snacken en de komst van Willemijn af te wachten. Loek had een welkomstbord geknutseld.

Toen Willemijn er was hebben Loek, Finn en Mette hun reisdagboekjes laten zien. Sepp lag te genieten van de wifi. Met oordopjes en iPad in bed. Quote Sepp: “yes, wifi, yes YouTube, mama, je hebt gelijk dit is echt typisch een stad voor mij”.

Morgen maar eens verder kijken wat Vegas ons te bieden heeft!